ईशानblog

Case Study:

* how to do I get information in my mobile set after I do SMS ina fixed number such as 2722, 2724,etc ?
* what is the mechanism involved?
* is Timing an attribute or say does the process undergoes w.r.t. time?

For example,

Yesterday, I sent a SMS with the message "Sin2" to the number 2722. My purpose was to inquire the result of Constituent Assembly electionin Sindhuli district Region No.2, which was given the above mentioned code "Sin2". And when i typed "Sin2" in the message box, clicked OK, then ADD, then OneTimeEntry,then typed 2722, then clicked on Done, and finally clicked on Send in my Motorola C261 mobile set, then what I received within 10-15 seconds was a message staing:

"Data will be provided as soon as the information is available. Thank You."
From: 2722
Received: SUN 13:18
13-APR-08

So, what is the mechanism involved?
***Query to know this mechanism rise within me***

I knew I have a lot to work on it, to know the exact process, and the technology/instructions (in case of Computer world, its called Progarmming)involved. What if I want to do it on my own? that is, if one of my friend writes me ESHANNOW and sends to a particular number XXXX, wishing to know what I am doing now, what should I send to him/her as SMS.It may be : Sleeping, Having Breakfast, Going Home, Cooking, At Work,On Visit,etc.
This depends on the Routine that I've set/programmed in accordance with the time of receival of friends' message. With this basic acknowledgement, I began to inquire about the machine/technology involved. Since I am using Telecommunication and Programming, I started like this:

On telecommunications (Mobile Networking),
Since I'm using Namaste Pre-PAid Service of Nepal Telecom Ltd., the server is NTC, I am the User, and the THT Live 2722(the himalayan times) which is the proxy server/database/target server.
When a user (friend) sends a message ESHANNOW to the number XXXX, this message is first received by the satellite system of NTC (server),which is then sent to the number XXXX which is actually the tariff number and in this case, my number. So, I am the Target server or Database. The data is then retreived from from me (my Computer actually) and sent as wave signal to my friend's mobile set. The mobile set then converts this analog waveform datain digitalised data, which is actually the information: GoingHome, Sleeping or At Work. In this way, the telecommunication worked.

On Computer Programming,
As soon as my friend (user) sends thee SMS with the code ESHANNOW to XXXX tariff number, the computer of NTC authorises the number XXXX and sends the wave-data, that is, ESHANNOW message to the number XXXX, which is my computer. If the time of receival of the message is 12:30 and I've set/programmed the information "BreakTime" for the time-interval 12:00-13:00, then my computer selects the information "BreakTime", retrieves it (collect it), and send it as a wave-signal to the NTC. The computer of NTC receives this wave-signal and transfer the message to my friend (user) in wave-signal. The user's mobile set converts this wave-signal in digital form, that is, "Break Time" message and it appears to be received directly from the number XXXX.

NOTE: date of writing-->April 04, 2008.

अस्ति साथीले देखाउँदात म पनि आकुल-व्याकुल भा'को थिएँ उसलाई भेट्न। साथीलाई नै कुरा गर्दे भनें; कुरा मिल्यो, ऊ मानी, उसको मनको करेन्टले मेरो नशामा ३० मेगावाटको पावर हान्ने झल्को पाएँ। तर मोरी बाठी चैं सार्है रैछे- तीँ तलतिरको ठूलो घरमा हुर्के-बढेकि त्यो यति छट्टू छे भन्ने कुरो मैले यतिन्जेलसम्म चाल पनि पाइनँ। मैले पठाको मुस्कानको खोलोलाई, जन्तर-मन्तर गरेर मैतिर ३० मेगावाटको भेल नै पठाई बा! म त छक्क परेँ!

"यति सम्मकि मोरीको गाउँ पुगेसि यताका मैयाहरु भैयाप्रिय, आनि लाठेहरु नाथे भएर फर्किन्छन्।

उसमाथि भाऊ खोज्छे यार- बार्गेन गरि गरि मेरै घरको गोलभेँडाको सस् बनाएर मलाई नै बेच्छे।


हुन त त्यो एकजना मात्र बाठी होइन। त्यसको वंश, छर-छिमेक, गाउँ नै छक्का-पन्जा छ। त्यसको गाउँको मुखियाले हाम्रो गाउँका गन्य-मान्य टाठाबाठालाई जिल्याको देख्दा म आफैं जिल्ल पर्छु। यता भाटा देखाउँदै हिँड्नेहरु उता पुगेसि लाटा भा'को देख्दा त कहिलेकाहिँ मज्जा पनि आउँछ। यति सम्मकि मोरीको गाउँ पुगेसि यताका मैयाहरु भैयाप्रिय, आनि लाठेहरु नाथे भएर फर्किन्छन्।

तर यति हुँदाहुँदै पनि मलाई त्यै मोरीको मात लागेको छ; माथिल्लो गाउँकि नेप्टि पनि कम खाईलाग्दि त छैन, तर पनि यसैले लठ्याकिछे मलाई। यसैबिचमा मेरो मन गुन्गुनाउँछ,

~~~
गोरी होइन, यो मोरी काली छे
सोझी होइन, सार्है नै जाली छे
ममाथि मायाजाल नै फाली छे
छुच्ची मोरी,
मलाई डुबाउन थालिछे
~~~

For most of the Nepalese studying in countries like United States, UK, Australia is like a dream come true. But the circumstances prevailing in those countries do not let student to complete their studies on time, because they have to study and work at the same time. But diamond always spark- a Nepali student from Nepal struggled to prove himself the best international student of the year. He is Swachhanda Shrestha from Kathmandu.

Swachhanda's strong determination to be a professional engineer and serve the mother-nation destined him to the great achievement. His constant enthusiastic approach towards his career has helped him cross over all the obstacles on his way. He knew the difficulties in Australia for a foreign student to survive and continue study. But he didn't give-up his hope. His strong willpower turned down all the challenges.He is a source of inspiration for fellow students from Nepal and other countries as well. He has made us proud. Let us wish further progress in his career.

References:

http://www.aused.net/StudentOfYear.php

http://wsi.tafensw.edu.au/Templates/DisplayInetContent.aspx?cid=3461&mid=1328&pid=

म एउटा हिन्दू परिवारको सदस्य हुँ र मेरो नैसर्गिक धर्म पनि हिन्दू हो। तर मेरो समाज बेग्लै छ, र विचार त झन् अर्कै। म जुन समाजमा हुर्केको छु त्यहाँ नैतिकता र मानवअधिकारको बन्धुत्व छ, र म जुन विचारमा डुबेको छु त्यहाँ निस्धर्मको वकालत छ। यहि दुविधा बिचमा चल्ने विश्लेषणको सानो अंश हो यो लेख।………………………………………….

विचारलाई म थन्क्याउँछु र वेदलाई अँगाल्छु। मेरो वेदले मेरो ईश्वर या अन्तिम सत्य महादेवलाई बनाएको छ। अनि महादेवलाई एक पुरूष, कसैको लोग्ने र कसैको बाऊ। अब मेरो मनमा एउटा प्रस्न उठ्छ- के ईश्वर र हामी मान्छेको स्वरूप र चिन्तन उहि हो, या ऊ हामीभन्दा माथि छ? यो त म भन्न सक्दिनँ कि वेदले ईश्वर बनायो या ईश्वरको आधारमा वेद, तर यति निश्चित छ कि मान्छेले वेदलाईनै ईश्वरिय सत्य –तथ्यको तथ्यसङ्कलन (database) मान्दछ।

"किनभने हाम्रो घर-घरमा राति शिवजीहरुले भुराभारीको अवरोध तोडेर तान्डव नाच्छन्, हाम्रा आमाहरु आँखामा आँशु लिएर सुख चाहियो, पैसो चाहियो भन्दै लोग्नेलाई व्यवहारिक (घुस्याहा) बनाउने महान् उद्देश्यतिर लम्किन्छन्।"

यसैबिचमा मलाई समाज र सामाजिक सिद्धान्तको झल्को आउँछ। मेरो वर्तमान समाजको पहिलो प्राथमिकता मानवअधिकार र धार्मिक स्वतन्त्रता बनेको छ। तर समाजको अभाव भयावह छ- सामाजिक स्वतन्त्रताले खुला चिन्तन, खुला चिन्तनले अनिर्देशित सोच र अनिर्देशित सोचले पागलपनलाई बढावा दिइरहेको छ।

यहि पागलपनमा रूमल्लिइरहेको मेरो मगज वेदको एउटा कथामा अल्मलिएको छ। वेद भन्छ आमा पार्वतीले आफ्नो नुहाइरहेको कोठामा प्रवेश गर्न नदेऊ भन्ने आदेश पालना गर्दागर्दै छोरो गणेशको शिर उसकै बाऊ शिवले छेदन गरे, अनि स्वास्नीको आलाप-विलाप सुनेर शिवले एउटा बालक हात्तीको शिर काटेर अफ्नो छोरोको शिरहिन शरीरमा शिर जोडेर प्राण दिए रे ! यति हुँदाहुँदै म शिवलाई ईश्वर मान्छु भने मैले हाम्रो समाजको ठाडो उपहास गर्दैछु। किनभने हाम्रो घर-घरमा राति शिवजीहरुले भुराभारीको अवरोध तोडेर तान्डव नाच्छन्, हाम्रा आमाहरु आँखामा आँशु लिएर सुख चाहियो, पैसो चाहियो भन्दै लोग्नेलाई व्यवहारिक (घुस्याहा) बनाउने महान् उद्देश्यतिर लम्किन्छन्। यदि वेदले ठिक बोलेको छ भने किन हामी नैतिकताको कुरा गर्छौ, मानवअधिकारको भाषा बोल्र्छौ, यदि वेदले गलत बोलेको छ भने किन हामी यस्लाई नकार्ने सुचेष्टा गर्दैनौ।

…………………यो सबकुरालाई एकैचोटि भुलेर फेरि आफ्नो उग्र-विचारलाई सहि मानेर अघि बढौँ कि होइन वेदमै त्रुटि, मैले वेदलाई ईश्वर-दर्शनको द्वारमन्नु नै त्रुटि भनेर फेरि समाजको दोधारे चरित्रमा अल्मलिऊँ। म ऊत्तर खोज्दैछु, खोजिरहनेछु जबसम्म म पागल प्रमाणित हुँदिन।

चिसो हावाको वेग चट्टानमा ठोक्किँदै अघि बढ्दैथियो। र त्यो विशाल खाल्डो जहाँ रगतका टाटाहरु प्रस्टै बुझिन्थ्यो र हड्डीको त पहाड नै थियो। यात्राले यो मोड लिन्छ भन्ने सोच समेत थिएन। एक अन्वेषकको यात्रा थियो यो, एक कवचधारी अन्वेषकको। मेरो खोज जीवित जीवको जीवनलीला बुझ्नुथियो, छ्यत‍-बिछ्यत शरीरको फुट-लीला हेर्नु थिएन। अनि एक्कासि सरुभक्तको 'पागल-बस्ती' सम्झिएँ, के यो पनि त्यस्तै पागल-बस्तीको अवशेष हो? मेरो तर्क थियो होइन, यो सो लेखको ह्याङओभर मात्र हो, सत्य होइन। फेरि यो खाल्डो बस्तीभन्दा त्यति टाढा पनि त छैन, मेरो मनको भूत जगाउनलाई! उसोभए यो के हो?

"मेरो खोज जीवित जीवको जीवनलीला बुझ्नुथियो, छ्यत‍-बिछ्यत शरीरको फुट-लीला हेर्नु थिएन।"

चिसो हावाको वेगले ल्याएका मृत पातहरु रगतका टाटाहरु स्पर्श गर्दै खप्परमा गएर निदाउँथे। न अघि न पछि, न दायाँ न बायाँ, मैले देखने एउटै प्राण स्वयं म थिएँ र त्यो पनि धुर्मुराएको! फेरि एकपटक बेगले मलाई हान्यो र मेरो मुटु चिसो धड्कन धड्किँदै थियो। अनायास मेरो मानसपटलमा एउटा आकृति आयो, एक अबोध बालकको, जस्को अर्धनग्न शरीर अर्ध-छाला र अर्ध-रगतले लट्पटिएको छ।


बालक निकै शान्त देखिन्छ तर आगो दन्केको स्पष्ट देखिन्छ त्यसको मुखमण्डलमा। न म सोध्छु, न बालक बोल्छ तर सुन्छु म त्यस बालकको कथा-एउटा समसामयिक कथा, एउटा ईश्वरभक्तको कथा, एउटा प्रभुपुत्रको कथा जस्को आमा-बाऊ सेतीमा रक्तिईसके र जस्को निधारमा चोरको ट्याग झुन्डिएको छ। र जस्को खुट्टा भाग्दा-भाग्दै खाल्डोको डिलबाट तैरिन्छनहावामा र ठोकिन्छन रक्त-नगरीको खप्पररुपी चट्टानमा। हो अहिले मैले देखेको छछल्किएको रगत त्यहि ठोकाइको परिणाम हो। अनि त्यस बालकको सत्यरुप पनि छर्लङ्गिँदै छ-युगौयुगदेखि ऊ कहिले युवक, कहिले बालक, त कहिले बृद्ध भएर सो युद्धभूमिमा उत्रिएकै छ, बलिदान दिएकै छ। नयाँ समाजको नयाँ युद्धमा उत्रिएको यो योद्धा पनि आखिर ईश्वरभक्त नै हो, प्रभु-पुत्र नै हो।


एउटा मसिनो आवाज आउँछ वस्तु ठोक्किएको र नयाँ ताजा रगत पूरानोलाई टाटो बनाएर आफ्नो मुक्तिको प्रतिक्छयामा पर्खिरहेको छ, छछल्किरहेको छ।

विश्व-ईतिहास परिवर्तनको शृङ्खलामा रुमल्लिरहँदा क्रान्ति शब्द छिनभरको जोष र आवेगमा सीमित भएको छ । क्रान्तिलाई हिंसासँग जोडेर, रगत र रातो रङ्को आलिङ्गनमा मानव-समाज छद्म-क्रान्तिकारी बन्दैछ।

"मानव-क्रान्ति कहिल्यै निस्वार्थी हुन सकेन, र जुन मानिसले सच्चा क्रान्ति गर्यो, मानिसले उसलाई बुद्ध भन्दै मूर्तिभित्र लुकाए, चे ग्वेभारा भन्दै पोस्टर, कमिजमा कहिल्यै नझर्नेगरि चिप्काईदिए... "

युद्धनै क्रान्ति र क्रान्तिनै युद्ध भन्ने मानसिकताले भूमि रगतले लट्पटिएको छ। तर बिडम्बना मानिसले त्यहि रगतको पनि बर्गीकरण गर्छ। रगत अरुको बग्दा लाशलाई महान्, शहिद, र क्रान्तिकारी भन्दै आँखामा अझबढि तेज र जोष प्रज्वलित हुन्छ; तर त्यहि संघर्षमा परिवारको कोहि रक्तियो भने क्रान्तिकारी आँखाबाट भेल बग्न थाल्दछन्। के क्रान्ति भनेको यहि हो ? यदि क्रान्ति यहि हो भने चे ग्वेभारा, वुद्ध बाहेक सम्पुर्ण मानवजातिनै क्रान्तिकारी हो, किनकी प्रत्येक मान्छे कुनै न कुनै विन्दुमा स्वा्र्थी हिँसामा संलग्न भएकै हुन्छ।

"क्रान्ति चाहियो चैं किन त ?" भन्ने प्रश्नको जवाफ नखोजी क्रान्तिमा होमिने मानिस ईतिहासको परालमा सियो जसरी बिलाउँछ। र अवोध क्रान्तिकारीको त्याग टाठाबाठाको लुटिखाने मेसो बन्छ। यही प्रवृति यो युगको बर्बादीको कारक हो। क्रान्तिकारी धेरै हुर्किए तर क्रान्तिको बोट नऊम्रिदै ओइलायो। बोली र छद्म-धर्ममा क्रान्ति धेरै फस्टायो, तर कर्ममा क्रान्ति फस्टाएन।मानव-क्रान्ति कहिल्यै निस्वार्थी हुन सकेन, र जुन मानिसले सच्चा क्रान्ति गर्यो, मानिसले उसलाई बुद्ध भन्दै मूर्तिभित्र लुकाए, चे ग्वेभारा भन्दै पोस्टर, कमिजमा कहिल्यै नझर्नेगरि चिप्काईदिए...

1. Newton's Method:

Let Osama catch you. For every action there is equal and opposite reaction.
Implies you caught Osama.

2. Einstein Method:

Run in the direction opposite to that of Osama. Due to higher relative velocity, Osama will also run faster and will get tired soon. Now you can trap Him easily.

3. Schrodinger Method:

At any given moment, there is a positive probability that Osama is in the Jungle.
So set the sandal trap, sit down and wait.

4. Inverse Transformation Method:

We place a spherical cage in the forest and enter it. Perform an inverse transformation with
respect to Osama. Osama is in and we are out.

5. Thermodynamic Procedure:

We construct a semi-permeable membrane which allows every thing to pass it except
Osama. Then sweep the entire forest with it.

6. Integration Differentiation Method:

Integrate the forest over the entire area. Osama is some where in the result.
So differentiate the result PARTIALLY w.r.t Osama to trace out Osama.